Thuisblijfschaamte

Wat doe ik in de tijd dat ik niet in Parijs zit?

‘Noem jij Parijs nog een stedentrip?’, vroeg Gijs aan Teun vlak voor ik in slaap viel in mijn favoriete podcast Teun en Gijs vertellen meer. ‘Vroeger keek ik in een gidsje wat ik er zou gaan doen, ongelooflijk hè. Maar nu is het vertrouwd. Je bent er zo. Je reist comfortabeler dan naar Maastricht.’

Ai, dacht ik. De laatste keer dat ik in Parijs was, was voor een overstap op de trein naar Barcelona, alweer meer dan tien jaar terug. Vervreemd ik van de wereld? Maar naar welk Parijs moet ik? Het Parijs van de toeristen of het Parijs van de banlieus? Honden mee of thuis? Hoe duur wordt dat? 

Ik ben dit jaar Nederland nog niet uit geweest. Nu en dan beland ik in een gesprek waar wereldsteden en landen worden vergeleken op ervaringsniveau. Dan gaat het over de prijs van koffie en de beschikbare deelfietsen en waar de files staan. Geen flauw idee heb ik. Ik ben geen recreatief mens. En we hebben geen auto, maar wel twee honden.  

Andere hiaten in mijn kennis en ervaring

De uitdrukking ‘Talk to the hand’ heb ik net even gegoogled, maar ik heb nooit begrepen wat mensen ermee bedoelden. 

Nooit Wie is de mol? en B&B vol liefde gezien. 

Nooit film met Robert de Niro gezien. 

Nooit The Matrix gezien. 

Nooit De avonden van Gerard van ‘t Reve gelezen. 

Nooit Lucas Rijneveld gelezen. 

Na 1 aflevering van de serie The succession afgehaakt. 

Ken de BN-ers Pip Pellens niet, noch Buddy Vedder en Linda Hakeboom. 

Welke dingen moet je echt weten om je staande te houden? Zou goed zijn als elk bubbeltje een canon zou maken zodat je weet wanneer je hoongelach kunt verwachten. 

Wat ik wel weet 

Ik weet dan weer veel meer van fietscaravans dan andere mensen. Het artikel dat ik erover schreef is het succesvolste ooit dat ik voor de Fietsersbond heb geschreven. Zeg vrijheid, zie je een fietscaravan voor je. Een tiny house op wielen achter je fiets is alles wat je nodig hebt. Nooit meer kapotte verwarming of rennen voor de trein, en eten pluk je in het bos. 

Elk jaar zoek ik naar nieuwe varianten fietscaravans om mijn collectie aan te vullen. Dit jaar vond ik de fietscaravan van de Hongkongse kunstenaar Kacey Wong. Niet echt nieuw trouwens, al uit 2016, maar ik had hem nog niet in mijn collectie. Met zijn fietscaravan reed Wong door Hongkong om mensen aan hun dromen te herinneren. Want iedereen zit zo vast in de strijd om het bestaan, om een woning en een hoog salaris. Inmiddels is Kacey Wong naar Taiwan gevlucht. De Chinese invloed op zijn stad belemmert hem in zijn artistieke vrijheid.

Vriendschap 

En wat doe ik dan allemaal in de tijd dat ik niet naar Parijs ga? Omdat ik een roman schrijf over vriendschap, denk ik vriendschap, droom ik vriendschap en praat ik over vriendschap. Een collega-schrijver vertelde dat ze heel veel verdriet had gehad van een verbroken vriendschap. Dat verdriet was groter geweest dan dat om de verbroken relaties in haar leven. Iemand anders vertelde dat ze zich ergerde aan een vriendin die altijd grootse plannen had die ze niet uitvoerde. Bij het zoveelste plan had ze er iets van gezegd en hadden ze erover gepraat. De vriendin wist het van zichzelf. Ze raakte dan altijd geblokkeerd, maar het hielp als ze erover konden praten. 

Ik schreef zelf over mijn poging tot vriendschap met twee vrouwen die in een woongroep in Amsterdam woonden: ‘Bij het afscheid wisselden we telefoonnummers uit. Het voelde goed en beloofde veel. Ik bereidde sprankelende gesprekken met originele vragen voor voordat ik twee weken na de zeiltocht belde.’ Lees hier het plot.

En ik lees ook over vriendschap. Deze week las ik het boek van Milena Michiko Flasar: Een bijna volmaakte vriendschap. Hoofdpersonen zijn een jonge man die twee jaar binnen op zijn kamer is gebleven en een oudere man die ontslagen is, maar dat voor zijn vrouw verborgen houdt en elke dag de metro pakt. Op de eerste dag dat de jonge man zich weer naar buiten waagt, gaat hij op een bankje zitten tegenover het bankje waar de oudere man zijn lunchpakket altijd opeet. Flasar schrijft zonder leestekens en dat is prettig direct. Prachtig, dichterlijk, slim opgebouwd verhaal met een mooie rol voor een stropdas.

Leuk dat je Troostkoper leest ! Schrijf je gratis in voor nieuwe updates.