Nieuw jaar, nieuwe niches
De laatste keer Van der Valk
Hallo daar! Ook zo blij met de regen deze eerste dagen van het nieuwe jaar? Dan heb je vast een bange hond. Maar voor ik verder ga: dit is mijn eerste nieuwsbrief op Substack. Mijn nieuwsbrief is een ode aan niches en onbekende mensen. Ik vind het leuk als mensen gekke sporten doen, als ze voor het onbekende durven kiezen en risico’s nemen, als ze naar een klein museum gaan en unieke tweedehands spullen kopen. Als ze dingen maken waar niemand op zit te wachten. Ik schrijf daar graag over. Ik zoek ernaar. Maar ik vind niches niet alleen leuk. Ik vind ze ook belangrijk. Want voor je het weet hebben we allemaal dezelfde bestsellers gekocht, lopen we in dezelfde kleren , leven in identieke interieurs en hebben de rijken alleen maar rijker gemaakt. Kan dat anders? Ik zeg: meer aandacht voor kleine makers, grote vechters.
En wat heeft dat nu allemaal met Van der Valk te maken?
Mensen met bange honden doen de gekste dingen. Sommigen rijden oudejaarsnacht met hun hond rondjes over de Afsluitdijk tot het over is. Wij zaten tijdens de jaarwisseling in een Van der Valk Exclusive hotel in Apeldoorn, vlakbij de snelweg. Ik was nog nooit in een Van der Valkhotel geweest. We hadden een dure kamer, een Ecokamer noemden ze het, en dat ‘eco’ hield dan in: duurzaam bedlinnen (heeeeeel veel kussens) en milieuvriendelijke koffie en thee (die twee zakjes Liptonthee en DE-pads?).
In de rij om in te checken stond ik achter een stel dat naast hun gouden tasjes toch voor de zekerheid eigen kussens mee had genomen waar ‘Auping’ op stond.
Smetteloos en stil waren de gangen, keurig en kleurloos was de kamer. Groot ook. Heerlijk bed.
Maar het vuurwerk en carbid drongen onverbiddelijk door, al was het lang niet zo hard als het thuis had geklonken. Bange Rufus viel uiteindelijk tussen ons in op het grote bed in een diepe slaap.
Het was tevens mijn laatste keer in een Van der Valkhotel, denk ik. Omdat ik me een spelbreker voelde als ik een kopje thee op de kamer zette met dat armetierig waterkokertje en omdat ik dat uit een plastic bekertje moest drinken. Vanwege het ontbreken van een kurkentrekker en hondenbakjes, terwijl we voor die honden toch 17,50 per hond hadden betaald. En vanwege de onophoudelijke mailtjes dat je je kamer kon ‘upgraden’. Je voelt de hete adem van de Van der Valkdynastie in je nek met hun mega formules.
Volgend jaar gaan we naar Duitsland en huren een paar dagen een verbouwd klaslokaal van een particulier. De eigenaren wonen daar ook en dat is altijd een risico. Dat zijn namelijk gewone mensen die geen professionele meningloze hoofden hebben. Verder: slechte bedden zonder Aupingkussens? Gehorig? Zielig waterstraaltje uit de douchekop? Lelijke geborduurde kussens met een zonsondergang van de kunstenaar des huizes?
Ik weet het niet, maar het voelt nu al goed om mijn geld niet in een door een gepriviligieerde familie gerunde marketingmachine te gooien.
Tegen de stroom in
En dan kom ik bij mijn missie van 2024. Ik wil de lol van het kleine, persoonlijke, zelfgemaakte en ambachtelijke laten zien. Dingen die met liefde en aandacht gemaakt worden en geen blockbusters en bestsellers zijn. In de Volkskrant van vandaag stond een artikel over popmuziek. Het meeste geld in de popindustrie wordt verdiend door stokoude bands die oude nummers op het podium herkauwen. Vergrijzing en angst voor nieuwe dingen?
Kinke Kooi in Leeuwarden
Volgende week wil ik naar het Fries museum in Leeuwarden omdat daar een expositie is van Kinke Kooi. Ik las over haar in een artikel van Bregje Hofstede op de Correspondent:
Het motto van Kinke Kooi:
‘Mijn onderwerpkeuze ontstaat altijd vanuit een persoonlijke fascinatie, ook al schaam ik me dood;
Ik teken en schilder zo nauwgezet mogelijk wat ik wil tonen, ook al wordt het dan banaal;
Ik teken en schilder net zolang door totdat ik zeker weet dat het af is, ook al ga ik dan te ver.’
Kinke Kooi (1961) is al die jaren stug doorgegaan met het maken van ‘decoratief werk’ waarvoor op de kunstacademie de neus werd opgetrokken. Grote kunst was iets anders, leerden ze haar daar. Heel inspirerend vind ik dat. Ik ga ook stug door.
Troostkoper top 10 2023
Met bijvoorbeeld mijn jaarlijkse tiplijst van het afgelopen jaar waarmee ik laat zien dat geluk niet voor veel geld te koop is, maar dat je voor een beetje geld mooie verhalen kunt kopen. Troostkoper
Leuk als je me volgt. En ik ben dus benieuwd of jij nog tips hebt over leuke makers.