Oeps, toen waren de twee maanden alweer om: nieuwe nieuwsbrief.
Het is nog zoeken naar de vorm. Ik wilde iets proberen met rubrieken. 1. De podcast 2. Vriendschap 3. Meer vriendschap. 4. Andere zangeres. 5. Tekeningen.
1. Podcast: Gij geheel anders
Ik heb met veel dingen een haat-liefdeverhouding. Zoals met verre vakanties, taart, de zomer en religie. Over dat laatste: het mooie aan religie is dat voor gelovigen nieuwe kleren shoppen niet het allerbelangrijkste is in het leven en dat religie zorgt voor sociale samenhang (binnen die zuil in elk geval). Maar ik haat het om in Hilversum Sportpark uit de trein te stappen en bij het opengaan van de treindeuren een kluwen scholieren met Marokkaanse en Turkse wortels op het perron achteruit te zien deinzen omdat ik een onreine hond bij me heb. Onderweg naar dat Hilversum Sportpark rook ik een helse geur. Was er een chemische fabriek ontploft? Het antwoord vond ik toen ik naar het balkon liep om uit te stappen. De bron van de geur was een jongen die vol weerzin naar mijn lieve Fonzy keek. Ik onderdrukte de neiging om vol walging naar de stinkende jongen te kijken en zorgde dat ik Fonzy ver bij hem vandaan hield, maar hij deed niets om die muur van parfum bij zich te houden. Ik heb nog gezocht op het web, maar ik vond inderdaad dat parfum ok is volgens traditionele opvattingen van de islam, maar honden zijn dat niet.
Transseksuele gelovigen
Regeltjesneuken over wat mag en niet mag binnen je geloof, dat ken ik uit mijn Nederlands-Gereformeerde jeugd. Seks voor het huwelijk was een groot ding. Mag je seks met je aanstaande hebben twee dagen voor de bruiloft? Je mocht officieel wel homo zijn, maar geen relatie hebben. Die opvattingen zijn globaal veranderd binnen de kerken, maar het lijkt mij toch verreweg de beste oplossing om kerk en geloof gedag te zeggen als je je ook maar een beetje anders voelt.
Alsof dat zo makkelijk is! Voor mijn moeder, bijvoorbeeld, is de kerk de wereld. Zelfs als ze op vakantie gaat, kiest ze voor christelijke caravanreizen en christelijke camping.
Er zijn mensen die transseksueel zijn, maar veel van God en hun kerk houden en die daarom toch bij hun kerk willen blijven. Rianne van der Molen maakte daar een podcast over. Er zijn eenvoudiger onderwerpen om mensen over te spreken. Toen ik hoorde over haar project dacht ik: in de niet-religieuze wereld is transseksueel zijn al geen pretje, laat staan in een kerk. Maar nu de podcast er is, weet ik: zelfs in de kerk zijn er transseksuelen die hun mond open doen. En alleen zo verandert er natuurlijk wat in zo’n kerk zelf.
Zelf wist ik eerlijk gezegd niet hoe snel ik het huis uit moest om me onder gelijkdenkenden van God en geloof los te maken.
De podcast is gemaakt door Rianne van der Molen en heet ‘Gij geheel anders’.
2. De vriendschap
Omdat mijn tweede roman over vriendschap gaat (inmiddels een project van jaren, maar er zit echt schot in) lees ik over vriendschap, praat ik over vriendschap en herinner me vriendschap. Aan het boek Volwassen vriendschap van Marisa G. Franco. Ik heb er onder andere het begrip ‘Lage pitjes-vriendschap’ aan overgehouden. Dat is een vriendschap die voort suddert. Franco is daar geen fan van. Zij vindt dat je in vriendschappen net zo goed energie moet steken als in je liefdesrelatie. Wat ik ook leerde van Franco is dat het er in een vriendschap er niet om gaat dat je laat zien hoe superslim of grappig je bent. Het belangrijkste is dat je de ander het gevoel geeft dat je hem of haar aardig vindt.
Zoals altijd met psychologische theorieën staan er immens veel dingen in die bekend in de oren klinken, maar misschien dat het de tijd van het jaar is, maar het boek ging er nu bij mij in elk geval in als koek. Meer over het boek.
3. Meer vriendschap
Ik schreef een blog over het concept dronkemansvriendschap: ‘F’s hoogtepunt van de week was de vrijdagavond. Met vier á vijf vrienden kwam hij samen in hun stamkroeg om straalbezopen te raken en hun ziel binnenstebuiten te keren. De vrienden wedijverden in beschamende, verboden gedachten en belevenissen. Langdurige relaties en lust gingen niet samen voor hen. Hun favoriete seks was buitenrelationele seks met exen. Ze bestookten elkaar met hartstochtelijke verhalen over hun favoriete muzikanten en schrijvers (de ruige Charles Bukowski), bespotten elkaar en kotsten samen. Ze spiegelden zich aan Seinfeld, de televisieserie van comedian Jerry Seinfield over een New Yorkse vriendengroep. De vriendenclub van F. was net zo’n buffer tegen de wereld als die van Seinfeld.’ Meer over vriendschap op suzannebrink.nl
4. Andere zangeres
Zaho de Sagazan
Ik doe dus mijn best niet mijn godganse leven te lezen, zien en luisteren wat al door iedereen omarmd wordt. Vandaar deze nichebrief. Ik wil niet alleen Amerikaanse en Engelse series kijken en muziek luisteren. Als ik Spotify zijn gang laat gaan, hoor ik alleen maar (fantastische) muziek á la Thom Yorke en Rufus Wainwright. (Nieuw zijn de meditatieve oceaangeluiden. Ik heb dankzij Spotify uren op een grote zeilboot op de oceaan meegevaren met geluiden van golven tegen de boeg, krakende masten en klapperende zeilen.)
Maar sinds kort ken ik ook Zaho de Sagazan, een jonge Franse zangeres met een prachtige krachtige stem die de grenzen van de chanson zingt.
5. Tekeningen
Ondertussen in het park: